میگل د سروانتس در اسپانیا برای گذران زندگی خود نوشتن را آغاز کردو نخستین نوشته‌ی او داستانی به نام گالاتِئو بود اما هیچکس این داستان را نخرید. بعد از این تجربه‌ی ناموفق، سروانتس شروع به نوشتن نمایشنامه کرد و تعدادی نمایشنامه نوشت اما نمایشنامه‌های او هم مانند داستانش به فروش نرفت. او مجبور شد برای پول درآوردن استخدام دولت شود، اما چون هیچ آشنایی با کار دولتی نداشت، به‌خاطر آسیب ها و ضررهایی که به دولت زده بود، زندانی شد. این زندانی شدن بود که نبوغ این نویسنده را آشکار کرد. سروانتس در زندان نوشتن را به طور جدی آغاز کرد. او در زندان شاهکاری را نوشت که نام او را از فردی گمنام به مشهورترین نویسنده‌‌ی اسپانیایی تمام دوران تبدیل کرد. جلد اول رمان دون کیشوت در سال 1605 منتشر شد و به شدت مورد استقبال مردم اسپانیا و پرتغال قرار گرفت. دومین و آخرین جلد این کتاب بعد از ده سال، در سال 1615 منتشر شد. کتاب دون کیشوت سوگنامه‌ی یک انسان ذلیل و نحیف و ناتوان است که به جای قدرت بازو، سودای رزم آوری در سر دارد؛ با پیکر استخوانی، جامه‌ی پولادین لباس رزم به تن می‌کند و بر یابویی فرتوت سوار می‌شود و به حمایت از شرافت آدمی به جنگ با آدم‌های خیالی می‌رود. سرانجام کمدی نامه‌ای بوجود می‌آورد که اگرچه خنده‌دار به نظر می‌رسد اما در باطن سرشک انسان‌های حساس و واقع‌بین را از دیده جاری می‌سازد. کتاب دون کیشوت داستانی به ظاهر کمدی است که در باطن انسان را می‌خنداند. اگر بخواهیم برای این کتاب ژانری را در نظر بگیریم می‌توانیم بگوییم که دون کیشوت کتابی در ژانر کمدی-تراژدی است. دون کیشوت که به ظاهر انسانی سبک سر و گزافه‌گو است در حقیقت یک انسان ابله و تهی مغز نیست زیرا اگر جاهل بود هرگز این آرمان‌های بزرگ و بشردوستانه را نداشت. او در واقع انسانی عاقل است که می‎خواهد وجود خود را هرچه هست در پشتیبانی از محرومان و مظلومان فدا کند؛ اما چون شرایط سلحشوران و جنگجویان را ندارد دیگران را به خنده می‌اندازد و خودش را یک مجنون سودایی جلوه می‌دهد. این رمان مشهور که یکی از مهمترین شاهکارهای ادبی جهان به شمار می‌رود در ایران توسط محمد قاضی ترجمه شده است. این کتاب دو جلدی را نشر ثالت منتشر کرده است.