آنچه نام مارسل پروست را بلند آوازه كرد، تحليل هاي روانشناختي او بود كه در رمان ماندگار در جستجوي زمان از دست رفته مي خورند. با اين همه، غناي زبان شناختي اين اثر كمتر مورد توجه ناقدان قرار گرفته است. در واقع پروست به گوناگوني هاي زبان توجه ويژه اي داشت تا آنجا كه وي نيز در نوشتن از سبك نويسندگان بزرگ ديگر تقليد مي كرد. در عين حال او اولين داستان پرداز فرانسوي است كه به هر يك از شخصيت هاي رمان شگفت انگيزش زباني خاص بخشيده: لحن، لهجه ،واژه ها و شيوه صرف و نحوي كه مي تواند محل تولد، موقعيت اجتماعي و طرز تفكر آن ها را بارز گرداند و نيز خصلت هاي اخلاقيشان را آشكار سازد. وانگهي پروست مشاهدات و بررسي هاي خود را درباره زبان، با توضيحات و انديشه هايي همراه مي سازد كه به صورتبندي قوانيني كلي گرايش دارند. به همين سبب مي توان مارسل پروست را زبان شناسي – البته نه حرفه اي – تلقي كرد كه مي كوشد از خلال گفتار اشخاص به روحيه و ذهنيت آن ها پي ببرد. و از اين نقطه نظر، زبان شناسي اين نويسنده بزرگ، با تحليل هاي روان شناختي او در هم مي آميزد