ویستن هیو آودن [به اختصار دابلیو. اچ. اودن] شاعر انگلیسی-آمریکایی است که در شهر یورک انگلیس تولد یافت و سپس شهروند آمریکا شد. آودن از سوی بسیاری به عنوان یکی از سرشناس‌ترین شاعران و نویسندگان قرن بیستم شناخته می‌شود، او به سبب اسلوب و دستاوردهای فنی‌ و تعاملات سیاسی، اخلاقی، عشقی و دینی در انواع مختلف از فرم و محتوا شناخته می‌شود. در جوانی، تحت تأثیر آثار و اشعار شاعرانی چون تامس هاردی، رابرت فراست، ویلیام بلیک، امیلی دیکنسون، جرارد مانلی هاپکینگر قرار گرفت. پدرش پزشک بود و همین تمکن مالی، باعث شد تا با خیالی آسوده به سمت سوی ادبیات برود. در آکسفورد تا کارشناسی ارشد ادبیات و زبان انگلیسی به ادامه تحصیل پرداخت و پس از عزیمت به امریکا، در ۱۹۳۹ استادیار ادبیات انگلیسی دانشگاه میشیگان شد. در سال 1928 اولین کتاب شعرش و در سال 1930 مجموعۀ اشعارش را منتشر ساخت که همین سبب شد تا به عنوان صدای پیشگام نسل جدید شناخته شود از همان هنگام تا به حال، به سبب ذوق هنری و فنی‌اش و استعداد سرودن شعر در همه اشکال قابل تصور از نظم، نظیر همانندسازی فرهنگ عمومی، رویدادهای کنونی و سخنوری به زبان بومی و همچنین به سبب گستره عظیم هوش او، که به سادگی مشتق از نوعِ گوناگونِ خارق‌العاده‌ای در نوشتارها، فرم‌های هنری، نظریه‌های سیاسی و اجتماعی و اطلاعات علمی و فنی بود، مورد تمجید قرار گرفت. او فهمی استثنایی داشت و اغلب سبک‌های نوشتاری دیگر شاعرها مانند دیکینسون، ویلیام باتلر ییتس جرارد منلی هاپکینز و نظم انگلیسی قدیم را تقلید می‌کرد. شعرهایش مدام بازگویی واقع‌انگارانه یا استعاری یک سفر یا اکتشاف است و سیاحت‌های او، جوهر گران بهایی برای نظم‌اش فراهم می‌آورد.