فئودور میخائیلوویچ داستایوفسکی نویسنده‌ی سرشناس روس در قرن نوزدهم است. او در 11 نوامبر 1821 در «مسکو» پایتخت روسیه به دنیا آمد. نام او را در فارسی به شکل‌های مختلفی نوشته‌اند. «داستایوفسکی»، «داستایوسکی» و «داستایفسکی» ترجمه‌هایی از نام اوست که می‌توانید در برگردان‌های مختلف کتاب‌هایش ببینید. نام کوچکش را نیز گاهی «فیودور» نوشته‌اند. داستایوفسکی در دانشکده‌ی نظامی تحصیل کرد و مدتی در وزارت جنگ مشغول به کار بود و در همان زمان فعالیت در زمینه‌ی ادبیات را آغاز کرد. او کتاب «اوژنی گرانده» اثر «اونوره دوبالزاکِ» فرانسوی را به روسی برگرداند.

اولین کتاب داستا یوفسكی، «بیچارگان» در سال 1846 منتشر شد و نامش را بر سر زبان‌ها انداخت. سال 1849 داستایوفسکی به جرم اقدام برای براندازی حکومت دستگیر شد و پس از کش‌و‌قوس‌های بسیار به چهار سال زندان در سیبری و پس از آن خدمت در لباس سرباز محکوم شد. او چند سال پس از آزادی از خدمت در ارتش استعفا داد و پس از آن وقتش را صرف نوشتن کرد.

فیودور داستایفسکی نویسنده‌ی بسیار پرکاری بود و بیش از 30 اثر در حوزه‌ی ترجمه، داستان‌ کوتاه، رمان بلند و مجموعه مقاله تالیف کرد. کتاب‌های «برادران کارامازوف»، «جنایت و مکافات» و داستان کوتاه «قمار باز» از مشهورترین آثار این نویسنده‌ به‌شمار می‌روند. آثار داستایوفسکی به 170 زبان مختلف ترجمه شده است.

مشخصه‌ی بارز رمان‌های داستایوفسکی پرداختن گسترده‌اش به جنبه‌های روانی شخصیت‌های داستان است. اکثر شخصیت ها در رمان‌های داستایوسکی ذهن پریشان و درگیری‌های درونی بسیاری دارند که در مسیر داستان تاثیرات خود را نشان می‌دهند.

داستایوفسکی تنها 60 سال زندگی کرد. این نویسنده‌ی برجسته در نهم فوریه 1881 در سنت‌پترزبوگ درگذشت و در قبرستان «تیخوین» به خاک سپرده شد.